محلول فهلینگ چیست؟
محلول های فهلینگ A و B یک شناساگر شیمیایی هستند که برای تشخیص گروه های فعال کربوهیدرات های محلول در آب و گروه های کتونی استفاده می شود.
همچنین به عنوان آزمایشی برای شناسایی قندها نیز به کار می رود.
تست فهلینگ توسط هرمن ون فهلینگ شیمیدان آلمانی در سال 1849 توسعه داده شد.
محلول فهلینگ از ترکیب دو محلول جداگانه، به نام Fehling ‘s B. و Fehling’ s A بدست می آید.
محلول فهلینگ B از مس (II) سولفات و آبی پررنگ است.
محلول فهلینگ A یک محلول بی رنگ از تارتات سدیم پتاسیم (که همچنین به نام نمک راشل شناخته می شود) و بسیار قلیایی، معمولا با هیدروکسید سدیم ساخته می شود.
کمپلکس مس (II) در محلول فهلینگ یک عامل اکسید کننده و ریجنت فعال در آزمایش است.
آزمون کربوهیدرات ها با محلول فهلینگ
این آزمون بر اساس اندازه گیری حجم محلول قندی (نمونه مورد نظر) لازم برای احیاء حجم معینی از مخلوط دو محلول فهلینگ در مجاورت متیلن بلو به عنوان معرف است. در این آزمون مس دو ظرفیتی توسط کربوهیدرات احیاء کننده به مس یک ظرفیتی تبدیل می گردد و رنگ محلول از آبی به رسوب قرمز آجری تغییر خواهد کرد.
محلول فهلینگ در واقع شامل دو محلول A (شماره ۱) که حاوی سولفات مس محلول در آب است و محلول B (شماره ۲) دارای تارتارات سدیم پتاسیم در محیط قلیایی است. این دو محلول به طور جداگانه تهیه و در بطری های پلاستیکی نگهداری می شوند.
راهنمای آزمون کربوهیدرات های محلول فهلینگ
پیش از انجام آزمون قند محلول فهلینگ با مخلوط کردن حجم مساوی از محلول های A و B تهیه می شود.
وجود تارتارات سدیم پتاسیم به عنوان ماده تثبیت کننده الزامی است. زیرا این ترکیب از تبدیل مس احیا شده به مس اکسید ممانعت می نماید.
این آزمون به pH قلیایی نیازمند است که این شرایط توسط NaOH تامین می گردد.
از دیگر شرایط انجام این آزمون حرارت دهی در حین آزمایش می باشد، در واقع عمل تیتراسیون در حال جوشیدن انجام می شود. این کار برای جلوگیری از مزاحمت اکسیژن هوا صورت می گیرد، زیرا اکسیژن باعث انجام واکنش برگشتی و تولید دوباره سولفات مس می شود. یون فلزی به کار رفته باید دارای دو حالت اکسیدی و احیاء با دو رنگ مختلف باشد که یون مس این خاصیت را دارد.
