آزمون لوری که به عنوان روش پروتئین لوری نیز شناخته می‌شود، یک روش رنگ‌سنجی دقیق و حساس برای اندازه‌گیری غلظت پروتئین در محلول است. این روش بر اساس واکنش پروتئین‌ها با معرف فولین-سیوکوالت (Folin-Ciocalteu reagent) بنا شده است که با پروتئین‌ها کمپلکس تشکیل می‌دهد و رنگ آبی تولید می‌کند. شدت رنگ آبی با غلظت پروتئین در محلول متناسب است.
این روش برای اولین بار توسط بیوشیمی‌دان اولیور اچ. لوری در دهه ۱۹۴۰ توسعه یافت و مقاله‌ای که در سال ۱۹۵۱ توصیف این تکنیک را ارائه داد، پراستنادترین مقاله در ادبیات علمی است که بیش از ۳۰۰,۰۰۰ بار استناد شده است .
مکانیسم این آزمون بر اساس واکنش یون‌های مس با پیوندهای پپتیدی در شرایط قلیایی (آزمون بیوره) و اکسیداسیون باقی‌مانده‌های آروماتیک پروتئین است. نتیجه این واکنش، تولید یک مولکول آبی پررنگ به نام هتروپلی‌مولیبدنوم آبی است. غلظت یون‌های مس کاهش یافته (هتروپلی‌مولیبدنوم آبی) با استفاده از جذب در ۶۶۰ نانومتر اندازه‌گیری می‌شود. بنابراین، می‌توان غلظت کل پروتئین در نمونه را از غلظت باقی‌مانده‌های تریپتوفان و تیروزین که یون‌های مس را کاهش می‌دهند، نتیجه‌گیری کرد .
مراحل انجام آزمون لوری:
آماده سازی نمونه: نمونه پروتئینی را در بافر مناسب رقیق کنید تا غلظت آن در محدوده قابل اندازه گیری آزمون باشد.
آماده سازی معرف: معرف فولین-سیوکوالت را طبق دستورالعمل سازنده آماده کنید.
انجام واکنش: حجم مشخصی از نمونه پروتئینی رقیق شده را با حجم مشخصی از معرف فولین-سیوکوالت مخلوط کنید.
ایجاد کمپلکس: مخلوط را به مدت زمان مشخصی در دمای اتاق انکوبه کنید تا کمپلکس پروتئین-فولین-سیوکوالت تشکیل شود.
اندازه‌گیری جذب نور: جذب نور کمپلکس پروتئین-فولین-سیوکوالت را در طول موج مشخصی (معمولاً 660 نانومتر) با استفاده از اسپکتروفتومتر اندازه گیری کنید.
محاسبه غلظت پروتئین: از منحنی استاندارد برای تبدیل جذب نور به غلظت پروتئین استفاده کنید.
تحلیل و تفسیر نتایج آزمون لوری Lowry :
تفسیر نتایج آزمون لوری باید با دقت و توجه به چندین عامل انجام شود. در اینجا چند نکته کلیدی برای تفسیر نتایج آرائه شده است:
مقایسه با استاندارد: نتایج باید با یک منحنی استاندارد مقایسه شوند که از پروتئین‌های با غلظت‌های شناخته شده تهیه شده است. این امر به شما امکان می‌دهد تا غلظت پروتئین نمونه خود را تعیین کنید.
کنترل‌ها: از کنترل‌های مناسب استفاده کنید تا از صحت نتایج اطمینان حاصل کنید. کنترل‌های مثبت و منفی به شما کمک می‌کنند تا تأثیر مواد مزاحم را تشخیص دهید.
تکرار: نتایج باید چندین بار تکرار شوند تا از قابلیت اعتماد آن‌ها اطمینان حاصل شود. تکرارهای متعدد به کاهش خطای تصادفی کمک می‌کنند.
تداخلات: موادی که ممکن است با آزمون تداخل داشته باشند، مانند نمک‌ها، مواد شوینده و مواد کاهنده، باید شناسایی و در صورت امکان حذف شوند.
خطای سیستماتیک: اگر نتایج به طور مداوم از حد انتظار بالاتر یا پایین‌تر هستند، ممکن است خطای سیستماتیک وجود داشته باشد. بررسی دقیق تمام جنبه‌های پروتکل آزمایشی برای شناسایی منبع خطا ضروری است.
محدوده خطای آزمون: محدوده خطای مرتبط با آزمون لوری را در نظر بگیرید. این محدوده می‌تواند بر اساس شرایط آزمایشی و نوع پروتئین متغیر باشد.
تفسیر در زمینه: نتایج باید در زمینه تحقیقاتی و اهداف مطالعه تفسیر شوند. این امر به شما کمک می‌کند تا از نتایج به دست آمده برای پیشبرد دانش علمی استفاده کنید .
دقت آزمون لوری Lowry :
دقت آزمون لوری برای اندازه‌گیری پروتئین به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع و خلوص پروتئین، حضور مواد مزاحم و شرایط آزمایش. به طور کلی، این روش می‌تواند بسیار دقیق باشد. به ویژه وقتی که با استانداردهای مناسب و در شرایط کنترل شده انجام شود.
آزمون لوری می‌تواند حساسیت و دقت بالایی داشته باشد و در محدوده‌ی 10-1000 میکروگرم بر میلی‌لیتر پروتئین را اندازه‌گیری کند1. با این حال، این روش ممکن است با مواد شوینده و مواد کاهنده ناسازگار باشد و می‌تواند نسبتاً زمان‌بر باشد . همچنین، تداخلات با مولکول‌های غیرپروتئینی ممکن است رخ دهد که می‌تواند بر دقت اندازه‌گیری تأثیر بگذارد .
مزایای آزمون لوری:
حساسیت بالا
سادگی انجام
قابلیت اندازه گیری طیف وسیعی از پروتئین ها
سازگاری با طیف وسیعی از بافرها
آشنایی با رفراکتومتر و طریقه استفاده آن
معایب آزمون لوری:
حساسیت به برخی از مواد کدر کننده، مانند مواد شوینده
عدم تمایز بین انواع مختلف پروتئین ها
طیف‌سنجی رزونانس مغناطیسی (NMR)
کاربردهای آزمون لوری:
تعیین غلظت پروتئین در نمونه های بیولوژیکی، مانند سلول ها، بافت ها و مایعات بدن
سنجش خلوص پروتئین های خالص شده
مطالعه تعاملات پروتئین-لیگاند
آنالیزور غلات Infracont SGrain
